Józef II Wąsaty - imperator Welenezueli od 1914 roku. Jest jednym ze współzałożycieli Stronnictwa Wolności.
| Józef II Wąsaty | |
|---|---|
 Imperator Wielkiej Welenezueli | |
| Początek panowania | 8 listopada 1914 roku |
| Poprzednik | Józef I |
| Data urodzenia | 24 lipca 1857 |
Młodość[]
Józef urodził się w małym miasteczku pod dzisiejszym Karakanem w lipcu 1857 roku. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1 w stolicy, a później do III Liceum Wojskowego w Cumanie. Od najmłodszych lat interesował się polityką, o czym świadczy rękopis dotyczący imperializmu, który spisał w roku 1868.
Studiował politologię na Uniwersytecie w Caracas, gdzie trzykrotnie przyznano mu stypendia za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dyplomacji. Poznał tam również przyszłego ministra spraw zagranicznych Kolumbii - Francisca José Urrutię Olano. Razem założyli Studenckie Koło Polityczne, do którego wstąpiło po roku około 53 osób. Po pewnym czasie doszło do kłótni między szefami stowarzyszenia. W czasie jednej z dyskusji Francisco José Urrutia powiedział, że nie jest komunistą, ale zgodziłby się bez wahania na zawarcie sojuszu z proletariackimi państwami. Zdenerwowało to Józefa, który rzekomo miał zwyzywać swojego wspólnika. Od tamtej pory żywią oni do siebie niezdrową więź.
Władza[]
Józef II Wąsaty został ogłoszony imperatorem 8 listopada 1914 roku, po tym jak Józef I umarł. Pierwszą decyzją nowego władcy było wybudowanie nowego wielkiego fortu Karakan, w którym on sam zamieszkał. Wielokrotnie zmieniał flagę państwową, pierwszy raz zmienił ją już w dniu objęcia urzędu. Zaatakował również Gujanę, Surinam i Gujanę Francuską, co sprawiło, że Welenezuela zaczęła rosnąć w jedną z największych potęg w Ameryce. Gdy dowiedział się, że ministrem spraw zagranicznych Kolumbii jest Francisco José Urrutia Olano, od razu zdecydował się na wypowiedzenie wojny temu krajowi, co zakończyło się chwilowym osłabieniem imperium. Kolumbia zwyciężyła i nie straciła żadnej prowincji, a dodatkowo wysłała Shakirę do Karakanu, by ta zrobiła desant (ale o tym kiedy indziej). Wkrótce Welenezuela wypowiedziała Kolumbii dwie kolejne wojny, które tym razem okazały się zwycięskie dla imperium. Imperator prowadził bogatą politykę zagraniczną, co pozwoliło mu zostać jednym ze współzałożycieli Stronnictwa Wolności. Dzięki dobrej strategii militarnej, podbijał kolejne kraje: Panamę, Ekwador, Peru, Północną Brazylię i Brazylię Zachodnią.
Reformy[]
- utworzenie Ministerstwa Informacji
- zmiana nazwy kraju z Wenezuela na Welenezuela
- zmiana nazwy stolicy na Karakan
- dołączenie Welenezueli do Stronnictwa Wolności
- uchwalenie nowego godła
- kilkukrotne uchwalenie nowej flagi
- utworzenie kawalerii oraz floty państwowej
- likwidacja straży miejskiej
- rozbudowa lotnisk